سندرم داون چیست؟

سندرم داون نوعی اختلال ژنتیکی است که در اثر اضافه شدن کروموزوم اضافی ایجاد می شود. مبتلایان به سندرم داون به جای 46 دارای 47 کروموزوم در سلولهای خود هستند. کروموزوم کپی شده کروموزوم 21 است ، به همین دلیل به سندرم داون نیز Trisomy 21 گفته می شود.

گروه های اجتماعی و به والدین در هر سنی ویژگی های مشترک سندرم داون چیست؟

افراد مبتلا به سندروم داون دارای ویژگی های زیر هستند: ویژگی های جسمی: ​​بینی مسطح دندان های کوچک رشد کوتاه مدت گردن کوتاه دست های کوتاه کوتاه گوش های دور کم و گرد شده گوش های کوتاه شده انگشتان آستانه مشکلات گفتاری و ارتباطی دشواری با هماهنگی دشواری با مهارت های حرکتی خوب و ناخالص مشکلات رایج اغلب (اما نه همیشه) توسط کودک مبتلا به سندرم داون تجربه می شود: دشواری در درک قراردادهای تعامل اجتماعی. بیان ضعیف صداها. مشکلات خواندن و نوشتن. مهارت ها و علاقه های بازی نابالغ. مقاومت در برابر تغییر ، به طور معمول بسیار سفت و سخت. می تواند تکانشی یا پرخاشگر باشد.

درک مشکلات و استفاده از ارتباطات غیر کلامی. درک مشکلات دستورالعمل ، سؤال یا جوک. مشکلات با مهارت های حرکتی خوب و ناخالص. مشکل در دسترسی به برنامه درسی مدرسه. راهبردهای مدیریتی که از کودک مبتلا به سندرم داون (در مهد کودک ، مدرسه یا خانه) پشتیبانی می کند: برای والدین / سرپرستان برنامه ای اختصاصی تنظیم کنید که اهداف قابل دستیابی اندکی برای کمک به رشد مهارت های کودک دارد. برای بهبود رفتار مناسب در موقعیت های اجتماعی ، داستان های اجتماعی را توسعه دهید.

تشویق مثبت فرصت های موفقیت را با ساده کردن فعالیت ها فراهم می کنید. مهارت های جدید را به صورت قدم به قدم یاد بگیرید و محیط را در حد امکان پیش بینی کنید. قبل از معرفی همسالان ، مهارت ها یا محیط های جدید را به صورت فردی معرفی کنید. از زبان و دستورالعمل های ساده استفاده کنید. نشانه های بصری و کلامی را ارائه دهید. برای انجام کارهای دیگر وقت اضافی اختصاص دهید. نقاط قوت کودک را بشناسید و تقویت کنید. میز مناسب برای میز مدرسه. اهداف واقع بینانه و قابل دستیابی را برای کلیه عملکردها و انجام کارها تعیین کنید. مشارکت ، نه رقابت ، هدف را رقم بزنید.

ارتباط بین متخصصان بهداشت و کارکنان آموزش و پرورش برای ارائه اطلاعاتی که باید در یک برنامه آموزشی وارد شود و / یا اجرای ایده ها / پیشنهادات / فعالیتهایی برای کمک به بهبود توانایی کودک در برنامه های درسی باشد. رویکردها و فعالیتهای کاردرمانی که می تواند کودک مبتلا به سندرم داون و / یا مراقبان آنها را پشتیبانی کند شامل موارد زیر است: گسترش توانایی ها: توسعه طیف گسترده ای از زمینه های مهارت.

داستانهای اجتماعی: ارائه ایده و آموزش پیرامون رشد داستان اجتماعی. انتقال مدرسه: حمایت و انتقال حرفه ای از انتقال به مدرسه و ارتباط با معلمان (در صورت لزوم). از نشانه های بصری می توان برای پشتیبانی روزمره و معرفی فعالیتهای جدید یا تغییر در کارها استفاده کرد. مهارت های حرکتی ناخالص و دقیق: تعیین سطح سنی فعلی توانایی های حرکتی ناخالص و خوب کودک.

اهداف ابداع: تعیین اهداف عملکردی و قابل دستیابی با همکاری کودک ، والدین و معلمان به گونه ای که درمان دارای یک تمرکز مشترک برای همه افراد درگیر باشد. آموزش والدین ، ​​سرپرستان ، معلمان و سایر افراد درگیر در مراقبت از کودک در مورد سندرم داون و مهارت های مناسب سن که کودک باید نشان دهد. استراتژی های مدیریتی: ارائه راهکارها و ایده های مدیریتی برای کمک به کودک در خانه ، مدرسه و اجتماع. آموزش مهارت مستقیم از طریق رویکرد مبتنی بر کار. تعامل با وظیفه: ارائه راههای جایگزین برای تشویق مشارکت در کار مهارت های اساسی: توسعه مهارت های زیربنایی لازم برای پشتیبانی از مهارت های کل بدن (موتور ناخالص) و مهارت چاقی دست (حرکات ریز موتور) ، مانند ارائه فعالیت هایی برای حمایت از: تعادل و قدرت هماهنگی و توجه و استقامت و توجه به هوشیاری برنامه ریزی حرکت جنبش و گفتار درمانی که می تواند کودک را با Down Sydnrome و / یا مراقبان آنها پشتیبانی کند عبارتند از: گفتار و ارزیابی زبان برای کمک به خانواده در درک چگونگی پردازش کودک ، درک ، یادگیری و استفاده از زبان و ارتباط. راهبردهای ارتباطی: فراهم کردن راهبردها و تکنیک های خانواده برای افزایش و تقویت ارتباط با کودک. فعالیت های روزانه: کمک به کودک برای درک محیط ، روال و زبان. توسعه زبان: کمک به کودک برای درک و استفاده از زبان غنی تر و استفاده خود از زبان به طور خودجوش. مهارت مکالمه: توسعه مهارت مکالمه (مثلاً تبادل عقب و جلو ، گرفتن نوبت). مهارت های مفهوم: توسعه مهارت های مفهوم ، به ویژه مفاهیم انتزاعی ، مانند زمان (مثلاً دیروز ، قبل ، بعد). از visuals می توان برای کمک به درک a استفاده کرد