کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب نمی‌توانند یا نمی‌خواهند بازی‌های معمول دوران کودکی را انجام دهند. بنابراین بازی کودکان اوتیسم اغلب متفاوت است. تعداد کمی‌از کودکان مبتلا به اوتیسم «مثل سایر بچه‌ها» بازی می‌کنند و بسیاری درگیر فعالیت‌هایی می‌شوند که هیچ شباهتی به بازی‌های معمولی ندارند.

این می‌تواند کار را برای والدین سخت کند چرا که آنها سعی می‌کنند برای بچه‌هایشان موضوع و زمان برای بازی و فعالیت پیدا کنند. حتی می‌تواند سخت باشد که بفهمید چگونه باید با فرزند خود بازی کنید. ما در بهترین کلینیک کاردرمانی کرج به این موضوع می‌پردازیم که بازی برای کودکان مبتلا به اوتیسم چگونه است و چگونه می‌توانید به آنها کمک کنید مهارت‌های بازی را با دیگران توسعه دهند.

بازی کودکان اوتیسم چقدر متفاوت است؟

همانطور که گفتیم بازی کودکان اوتیسم با دیگران متفاوت است. از سنین بسیار پایین آنها احتمالاً اشیاء را ردیف می‌کنند، خودشان بازی می‌کنند و اعمال را بارها و بارها تکرار می‌کنند. آنها همچنین کمتر درگیر بازی‌هایی هستند که نیاز به «باورسازی»، همکاری یا ارتباطات اجتماعی دارند.

البته بسیاری از کودکان بدون اوتیسم نیز اشیا را کنار هم می‌چینند، به تنهایی بازی می‌کنند یا فعالیت‌های دیگر را به جای بازی های وانموی  انتخاب می‌کنند. اما کودکان مبتلا به اوتیسم ظاهرا از فعالیت‌ها و ترجیحات دیگران بی اطلاع هستند. کودکانی که معمولاً در حال رشد هستند، از همسالان خود تقلید می‌کنند تا مهارت‌های جدید بازی را بیاموزند، با دیگران همکاری کنند و وقتی گیج هستند سؤال بپرسند؛ اما کودکان اوتیسم این را نشان نمی‌دهند.

کودکان در حال رشد معمولی که به تنهایی بازی می‌کنند و معمولاً به دلایلی این کار را انجام می‌دهند. آن‌ها می‌توانند زمانی که آماده یا تشویق به انجام آن هستند، به آن بپیوندند.کودکان  اوتیسم ممکن است از کودکان دیگر بی اطلاع به نظر برسند. به نظر می‌رسد که آنها قادر به یادگیری مهارت‌های جدید بازی از طریق مشاهده یا ارتباط نیستند.

از این رو می‌توان با بهبود بازی‌های کودکان اوتیسم ارتباطات و قدرت کلامی آنها را افزایش داد. با همین راهکار کلینیک کاردرمانی کرج از تکنیک‌های بازی درمانی برای درمان اوتیسم در کودکان استفاده می‌کند.

بیشتر بخوانید: تشخیص اوتیسم

تفاوت‌های بازی کودکان اوتیسم با سایر کودکان

در اینجا چند تفاوت وجود دارد که باید مراقب آنها بود:

• ترجیح به بازی در تنهایی: این ممکن است حتی زمانی اتفاق بیفتد که کودک به شرکت در اشکال معمولی بازی تشویق شود.
• ناتوانی یا عدم تمایل به درک قوانین اساسی بازی مشترک: این ممکن است شامل نوبت گرفتن، نقش آفرینی یا پیروی از قوانین یک ورزش یا بازی رومیزی باشد.
• درگیر شدن در فعالیت‌هایی که بی هدف و تکراری به نظر می‌رسند: به عنوان مثال می‌توان به باز کردن و بستن درها، ردیف کردن اشیاء و یا شستشوی توالت اشاره کرد.
• ناتوانی یا عدم تمایل به پاسخگویی به صحبت‌های دوستانه بزرگسالان یا همسالان
• به نظر می‌رسد که از کودکان دیگر بی خبر است: به عنوان مثال می‌توان به پرسه زدن در یک گروه بدون اینکه متوجه شود در حال بازی کردن یا بالا رفتن از یک سرسره بدون توجه به بچه‌هایی است که در صف ایستاده اند اشاره کرد.
• ناتوانی ظاهری در درک اصول اولیه بازی نمادین: این شامل ناتوانی در تظاهر به شخص دیگری یا تظاهر به اینکه یک اسباب بازی دارای ویژگی‌های انسانی است.

شما می‌توانید از این چالش‌ها به عنوان علائم اوتیسم استفاده کنید و با اظهار آنها نزد بهترین کلینیک گفتاردرمانی کرج، به تشخیص این اختلال کمک کنید.

بازی کودکان اوتیسم چگونه به نظر می‌رسد؟

در حالی که برای کودکان نوپا معمول است که هر از گاهی به بازی انفرادی بپردازند، اکثر آنها به سرعت به بازی “موازی” مشغول می‌شوند. این زمانی اتفاق می‌افتد که بیش از یک کودک به طور همزمان مشغول یک فعالیت باشند. به عنوان مثال، دو کودک می‌توانند در یک کتاب نقاشی، رنگ آمیزی کنند. بازی کودکان اوتیسم از این نظر بسیار متفاوت است.

اکثر کودکان تا زمانی که به 2 یا 3 سالگی می‌رسند بازی کردن با یکدیگر را شروع می‌کنند. این می‌تواند به اشتراک گذاری یک فعالیت یا تعامل برای رسیدن به یک هدف باشد. کودکان نوپا مبتلا به اوتیسم اغلب در اولین انواع بازی‌های انفرادی درگیر چالش می‌شوند. آنها ممکن است در فعالیت‌هایی شرکت کنند که هیچ معنا یا هدف خاصی ندارند.

در اینجا چند سناریو وجود دارد که ممکن است برای والدین دارای کودکان خردسال یا کودکان نوپا در طیف اوتیسم آشنا به نظر برسد:

• کودک در حیاط می‌ایستد و بارها و بارها برگ‌ها، ماسه یا خاک را به هوا پرتاب می‌کند.
• یک کودک همان پازل را بارها و بارها به همان روش کامل می‌کند.
• یک کودک اشیاء را به همان الگو روی هم می‌چیند و آنها را زمین می‌زند یا اگر شخص دیگری آنها را به زمین بزند ناراحت می‌شود.
• یک کودک اسباب بازی‌ها را بارها و بارها به یک ترتیب ردیف می‌کند، بدون اینکه معنای ظاهری ترتیب خاصی داشته باشد.

بازی کودکان اوتیسم چه زمانی بهبود می‌یابد؟

با بزرگتر شدن کودکان مهارت‌های آنها بهبود می‌یابد که بازی کودکان اوتیسم نیز در همین روند قرار می‌گیرد. برخی از کودکان توانایی یادگیری قوانین بازی را دارند. با این حال وقتی این اتفاق می‌افتد، رفتار آن‌ها هنوز کمی‌با سایر کودکان متفاوت است. به عنوان مثال، آنها ممکن است:

• آنقدر مقید به قوانین شوند که نتوانند با تغییرات ضروری مانند تغییر تعداد بازیکنان کنار بیایند.
• اشتراک‌گذاری بازی‌ها با کودکان دیگر را غیرممکن می‌دانند (بازی‌های ویدیویی می‌تواند به یک وسواس انفرادی تبدیل شود).
• به شدت بر روی یک بخش جداگانه از یک بازی متمرکز شوند؛ برای مثال کودکان ممکن است آمار فوتبال را بدون دنبال کردن یا انجام بازی فوتبال جمع آوری کنند.

زمانی که از مداخلات درمانی بهترین  کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی کرج بهره ببرید، روز به روز شاهد بهبود کودکتان خواهید بود.

چرا بازی برای کودکان اوتیسم دشوار است؟

ممکن است برای شما نیز سوال باشد که چرا یک فعالیت سرگرم کننده مثل بازی برای کودکان اوتیسم دشوار است؟ اکثر آنها با چالش‌های دلهره آور ی روبرو هستند که همگی در میان ارتباطات اجتماعی معمولی قرار دارند؛ بنابراین بازی کودکان اوتیسم نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد. با توجه به مشاهدات بهترین کلینیک کاردرمانی کرج،  از جمله این چالش‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

فقدان مهارت‌ تقلید در بازی کودکان اوتیسم

کودکانی که معمولاً در حال رشد هستند تماشا می‌کنند که چگونه دیگران با اسباب بازی‌ها بازی می‌کنند و از آنها تقلید می‌کنند. به عنوان مثال، یک کودک در حال رشد ممکن است اولین باری که با بلوک‌ها بازی می‌کند، آنها را ردیف کند. اما به محض اینکه آن کودک ببیند دیگران با بلوک‌ها ساختمان یا دیوار می‌سازند، آن رفتار را تقلید می‌کند.

یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است حتی متوجه نشود که دیگران در حال بازی با بلوک هستند. بسیار بعید است که رفتار دیگران را مشاهده کنند و آن رفتار را تقلید کنند. بنابراین برای یادگیری بازی‌های جدید ممکن است با مشکل مواجه شوند.

فقدان مهارت‌های بازی نمادین

بازی نمادین فقط اصطلاح دیگری برای بازی وانمودی است. در سن 3 سالگی، اکثر کودکان ابزارهای نسبتاً پیچیده ای را برای وانمود کردن بازی، چه به تنهایی و چه با دیگران ساخته اند. بازی کودکان اوتیسم در این سن ممکن است متفاوت بوده و تظاهر کردن به بازی‌ها برایشان دشوار باشد.

آن‌ها ممکن است از اسباب‌بازی‌ها دقیقاً همانطور که طراحی شده‌اند استفاده کنند ؛ خانه بازی با آشپزخانه خیالی و خوردن غذای پلاستیکی که قابل خوردن نیست برایشان دشوار است. یا ممکن است ساختمان بازی تظاهری مثل ساختن قلعه با جعبه وانمودی برای آنها دشوار باشد و خود قلعه را بخواهند.

کودکان مبتلا به اوتیسم به ندرت بدون کمک مهارت‌های بازی وانمودی را توسعه می‌دهند. آنها ممکن است از قرار دادن قطارهای اسباب بازی در مسیر واقعی خود لذت ببرند؛ اما بعید است که صحنه‌هایی را اجرا کنند یا جلوه‌های صوتی بسازند، مگر اینکه به طور فعال آموزش داده شوند و تشویق شوند.

حتی زمانی که کودکان اوتیسم درگیر بازی‌های نمادین می‌شوند، ممکن است سناریوهای مشابه را بارها و بارها تکرار کنند. آنها ممکن است از همان کلمات و حتی لحن صدای یکسان استفاده کنند.

فقدان مهارت‌های ارتباط اجتماعی

برای موفقیت در بازی وانمودی و تقلید، کودکان معمولاً در حال رشد فعالانه با دیگران تعامل و ارتباط برقرار می‌کنند. آنها همچنین به سرعت یاد می‌گیرند که چگونه منظور افراد از حرف‌ها یا حرکاتشان را درک کنند. اما در بازی کودکان اوتیسم به سختی می‌توان مهارت‌های اجتماعی را دید.

کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل یا توانایی کمی‌برای برقراری ارتباط یا تعامل با همبازی‌های خود دارند. همسالان ممکن است این رفتار را آزاردهنده ببینند (او مرا نادیده می‌گیرد!) یا ممکن است به سادگی کودک مبتلا به اوتیسم را نادیده بگیرند. در برخی موارد، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است مورد آزار و اذیت قرار گیرند یا از یک گروه حذف می‌شوند.

بهترین کلینیک گفتاردرمانی کرج از تعامل فعال و گفتگوهای مورد علاقه کودک اوتیسمی برای تقویت مهارت و ارتباط اجتماعی او استفاده می‌کند.

فقدان مهارت‌های توجه مشترک در بازی کودکان اوتیسم

توجه مشترک مهارتی است که وقتی روی چیزی با شخص دیگری تمرکز می‌کنید از آن استفاده می‌کنید. به عنوان مثال می‌توان به اشتراک گذاری یک بازی با هم یا نگاه کردن به یک پازل با هم اشاره کرد. یعنی فکر کردن و کار کردن در یک جفت یا گروه. همانطور که می‌بینید این مهارت نیز از ارتباطات اجتماعی کودک تغذیه می‌کند و ممکن است بازی کودکان اوتیسم در این حیطه را با دشواری مواجه کند.

افراد مبتلا به اوتیسم اغلب با مهارت‌های توجه مشترک مشکل دارند. در حالی که می‌توان این مهارت‌ها را آموزش داد، اما ممکن است هرگز به تنهایی رشد نکنند. بنابراین بهترین  کاردرمانی کرج با تقویت این مهارت چالش‌های ارتباطی کودک را کاهش می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اوتیسم در بزرگسالان

آموزش مهارت‌های بازی

اگر فقدان مهارت‌های بازی کودکان اوتیسم یکی از علائم احتمالی اختلال طیف اوتیسم است، آیا می‌توانید به کودک مبتلا به اوتیسم بازی را آموزش دهید؟ پاسخ، در بسیاری از موارد، بله است. در واقع، چندین نوع درمان عمدتاً بر ایجاد مهارت‌های بازی تمرکز می‌کنند. والدین (و خواهر و برادر) می‌توانند نقش فعالی در این فرآیند داشته باشند.

از آنجایی که بازی‌ها به رشد ذهنی کودکان کمک می‌کنند، روش‌های زیادی برای تقویت بازی کودکان اوتیسم وجود دارد. روش های مختلف این درمان شامل:

• روش Floor time : درمان مبتنی بر رابطه که شامل بازی با کودک در سطح زمین می‌شود
• مداخله توسعه روابط (RDI): بر فعالیت‌هایی برای تشویق روابط اجتماعی تمرکز می‌کند
• پروژه PLAY: یک برنامه مداخله زودهنگام و بازی درمانی برای والدین و کودکان 18 ماهه تا 6 ساله5
• رفتار درمانی کاربردی طبیعت گرایانه: درمانی برای تشویق رفتارهای مثبت در محیط طبیعی کودک

همه این تکنیک‌ها را می‌توان توسط والدین، درمانگران یا معلمان به کار برد و همگی پتانسیل مفیدی را دارند. با این حال، هیچ کدام ضامن بهبود روابط و بازی‌ها نیستند. در حالی که برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم مهارت‌های بازی مناسب را توسعه می‌دهند، برخی دیگر این چالش را بسیار بزرگ می‌دانند.

برای اکثر والدین بهترین راه برای شروع، کمک به یک درمانگر است که می‌تواند مربیگری و حمایت را ارائه دهد. بهترین کلینیک کاردرمانی کرج با آموزش والدین به کودکان کمک می‌کند؛ چرا که والدین آگاه می‌توانند با بازی‌های درست خود کودک را در جهت رشد تشویق کنند.

سخن پایانی

بازی کودکان اوتیسم یکی از اولین مواردی است که با چالش مواجه می‌شود. در واقع کودکان مبتلا به اوتیسم در درک اهداف همبازی‌ها با چالش‌هایی روبرو هستند. آنها همچنین ممکن است توانایی تمرکز با کودک دیگر را بر روی یک پروژه، مانند یک پازل یا بازی نداشته باشند.

بازی کودکان اوتیسم متفاوت از کودکانی است که اوتیسم ندارند. آنها اغلب دوست دارند رفتارها را بارها و بارها تکرار کنند و اشیا را ردیف کنند و به نقشی وانمود نکنند. آنها معمولاً ترجیح می‌دهند به تنهایی بازی کنند و در همکاری با دیگران با چالش‌هایی روبرو هستند. انواع مختلفی از درمان برای کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم و ​​خانواده‌هایشان برای بازی کردن با هم و ایجاد روابط در دسترس است.

بازی ممکن است برای کودک مبتلا به اوتیسم متفاوت به نظر برسد. اگر در طول جلسات بازی در تعامل با آنها مشکل دارید، ممکن است احساس نا امیدی کنید. به یاد داشته باشید که هر کودک با سرعت خاص خود رشد می‌کند.

راه‌هایی وجود دارد که می‌توانید به کودک خود کمک کنید تا بتواند با دیگران بازی کند. بهترین کلینیک کاردرمانی کرج قادر است با استفاده از تکنیک‌های به روز و تجهیزات پیشرفته، درمان اوتیسم را پیگیری نماید. همچنین خدمات کاردرمانی در منزل و گفتاردرمانی در منزل به شما کمک می‌کند اقدامات درمانی را در راحت‌ترین فضای ممکن یعنی در منزل شخصی خود پیگیری کنید. اگر سوالی دارید، با کلینیک باقرزاده تماس بگیرید.

بیشتر بخوانید: مشکلات تغذیه در اوتیسم

سوالات متداول

• چه اسباب بازی‌هایی برای کودک مبتلا به اوتیسم خوب است؟

بازی کودکان اوتیسم اغلب به گونه است که از اسباب‌بازی‌های حسی لذت می‌برند؛ زیرا به آن‌ها کمک می‌کند تا احساس آرامش کنند و حواس خود را به شیوه‌ای مثبت درگیر کنند.  اسباب‌بازی‌های حسی می‌توانند شامل حیوانات وزنه‌دار، اسباب‌بازی‌های فیجت و بتونه باشند. هنگامی‌که به دنبال اسباب بازی برای کودک مبتلا به اوتیسم هستید، علایق و مرحله رشد او را در نظر داشته باشید.

شما عزیزان می‌توانید برای تهیه مناسب‌ترین اسباب بازی برای کودک خود از مشاوره کلینیک کاردرمانی باقرزاده بهره مند شوید.

• چرا بچه‌های مبتلا به اوتیسم اغلب اسباب بازی‌های خود را ردیف می‌کنند؟

یکی از علائم اوتیسم، رفتار محدود و تکراری است. این شامل اعمالی مانند ردیف کردن اسباب‌بازی‌ها یا لمس مکرر اشیا به همان ترتیب است. این عادت اغلب مضر نیست و باعث آرام سازی کودک می‌شود.